روان‌سیاست و جنسیت

در این چند دقیقه بطور مختصر سعی میکنم به بررسی جایگاه مراجع و درمانگر و فضای بیناذهنی اونا در فرایند رواندرمانی بطور کلی و بطور مشخص تر در بستر فرهنگی کشور بپردازم و نسبت این موارد رو با مسئله سوءاستفاده در رواندرمانی مورد بررسی قرار دهم. در مورد مفهوم روان سیاست هم این عبارت به نوعی از حکمرانی اشاره داره، ده سال اخیر بیشتر جا افتاده و یک نویسنده المانی مطرحش کرده و بعد فیلسوف کره ای، بیونگ چول هان هم ازش استفاده کرده؛ این مفهوم نزدیک به مفهوم زیست سیاست فوکو و هم ارز مفهوم حکومتمندیشه. به رابطه بین روانشناسی و قدرت اشاره داره و اینکه چطور سیستم های فرهنگی و سیاسی بر تجارب شخصی ما تاثیر دارند؛ اینجا در مورد موضوع سوءاستفاده در رواندرمانی، این مفهوم به ما کمک میکنه ببینیم چطور هنجارهای جامعه در فضای درمان وارد میشه. وقتی در مورد موضوع بحث با همکاران موسسه صحبت کردم رفتم که البته به من سوءاستفاده در درمان گفته شده بود، یک بار دیگه در اینستاگرام و توییتر با دقت بیشتری چندین روایت مختلف افراد از تجربه سوءاستفاده در فرایند درمان رو خوندم و برای فهم بیشتر این قضیه به مدل روایتشون از فضای درمان و جملات و کلماتشون فکر کردم. در همین راستا، صحبت امروزم من سه بخش داره، ابتدا به چند جمله از این روایت ها اشاره میکنم، بعد به جایگاه مراجع و درمانگر و اصلا هدف درمان به شکل نظری کمی می پردازم که بیشتر از زاویه دید روانکاو فرانسوی، ژک لکانه، و نهایت امر به نکاتی در مورد زمینه و بستر فرهنگی که در نسبت با این جایگاه ها در کشور وجود داره و با سوءاستفاده مرتبطه اشاره میکنم.