چکیده
مقدمه
در حال حاضر، خودکشی به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های حوزه سلامت روان در جهان محسوب می‌شود که برنامه‌ریزی مناسب و بهره‌گیری از روش‌های پیشگیرانه متنوع، نقش بسزایی در این زمینه ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر، مطالعۀ تطبیقی تأثیر مداخله در بحران مبتنی بر متن در کاهش پریشانی هیجانی افراد درگیر در بحران‌های روانی-اجتماعی و مقایسۀ آن با مداخله مبتنی بر تماس تلفنی بود.
روش‌ها
در این مطالعه، از »مقیاس سنجش پریشانی» برای ارزیابی پریشانی هیجانی در آغاز و پایان هر دو نوع مداخله (متنی و تلفنی) استفاده شد تا تأثیر آن‌ها در مدیریت و کاهش شدت بحران مورد بررسی قرار گیرد. این مطالعه متشکل از دو نمونه در چارچوب یک پژوهش کلی است که شامل ۷۰۰ مراجع دریافت‌کننده مداخله مبتنی بر متن و ۷۳۷ مراجع دریافت‌کننده مداخله مبتنی بر تماس تلفنی می‌باشد.
یافته‌ها
یافته‌های پژوهش حاکی از تأثیر هر دو روش در کاهش پریشانی هیجانی افراد در شرایط بحرانی است. میانگین پریشانی هیجانی در پیش‌آزمون و پس‌آزمون، تفاوت معناداری را نشان داد. نکتۀ حائز اهمیت این که پیش از کنترل سطوح پایۀ پریشانی، مداخلۀ مبتنی بر متن به‌طور خاص کارآمدی قابل‌توجهی در کاهش پریشانی هیجانی نشان داد و تفاوت آماری معناداری را نمایان ساخت.
نتیجه‌گیری
با عنایت به تأثیر هر دو روش مداخله و به‌ویژه پاسخ مطلوب جوانان دارای خطر فوری خودکشی به مداخله مبتنی بر متن، اولویت‌دهی به اجرای سیستم‌های مبتنی بر متن در برنامه‌های ملی پیشگیری از خودکشی کشورهای در حال توسعه توصیه می‌گردد.