AMIR ALI MOHAMMADI

PSYCHOTHERAPIST | RESEARCHER

dsfs

Frequently Asked Questions


در صورتی که پرسش شما در میان پرسشگان زیر نیست می‌توانید از طریق راه‌های ارتباطی موجود در صفحه‌ی تماس آن را مطرح نمایید.

پژوهش

روانکاوی علاوه بر اینکه یک شیوه درمانی است، روشی برای نقد فرهنگ و مطالعه روان است؛ در دهه های اخیر در مطالعات کیفی و مصاحبه ها نیز از روانکاوی و تداعی آزاد استفاده شده است.

بعلاوه، اندیشمندان فراوانی در بخش های مختلف علوم انسانی از رویکردهای روانکاوی بمنظور مطالعه و تبیین پدیده‌ها استفاده می‌کنند.

روان سیاست، مطالعات فرهنگی، مطالعات رسانه، مطالعات پسااستعماری، مطالعات جنسیت، تحلیل گفتمانو مطالعات خاورمیانه از جمله حوزه‌های مورد علاقه من هستند.

بعلاوه، مطالعه در مورد گروه‌های اقلیت و گروه‌های آسیب‌پذیر از جمله علاقه‌مندهای پژوهشی من است.

بر روی مطالعاتی با محوریت روانکاوی، سیاست و دیگر حوزه‌های مطرح شده در سوال قبل فضای همکاری وجود دارد؛ در صورتی که پروپوزالی وجود دارد خوشحال می‌شوم ان را از طریق مسیرهای ارتباطی صفحه‌ی تماس ردریافت کنم.

مطالعات کیفی و تحلیل گفتمان.

علاوه بر بخش تالیف‌ها در همین وبسایت، لیست مقاله‌ها در صفحه‌ی گوگل اسکالر نیز موجود است.

برای این مورد می‌توانید از طریق ایمیل ضمن معرفی خود و ارسال پروپوزال مختصر با من در ارتباط باشید و یا فرم ویژه پژوهش در صفحه‌ی تماس وبسایت را تکمیل نمایید.

روانکاوی: ‌به‌طور کلی

رواندرمانی روانکاونه یک درمان بالینی و یک مسیر کاوشگرانه و بلند مدت است. در این درمان، فضایی با همراهی درمانگر و مراجع فراهم می‌شود تا مراجع در یک فضای محرمانه و بدون قضاوت هرآنچه به ذهنش می‌آید را بیان کند.

ورای توصیه‌ها و رویکردهای کتاب محور برای رهایی از علائم بالینی، تمرکز درمان روانکاوی بر این است تا کمک کند شما برای توصیف تجربه‌ها، آنچه برای شما مسئله است و شما را دچار چالش کرده کلمه‌هایی بیابید.

بعلاوه، ما به ناآگاه توجه داریم و محتواهایی مانند رویاها، لغزش زبانی، فکرها و کارهایی که به نظر بی‌معنی به نظر می‌ایند ولی در عمل به شما کمک می‌کنند تا جنبه‌های مهم خودتان که به دنبال بروز است را کاوش کنید در روان‌درمانی مطمح نظر قرار می‌گیرند.

مردم ممکن است به دلایل مختلفی از قبیل مشکلات در رابطه، احساس بی انگیزگی، اضطراب، افسردگی و علاقه به کاوش بیشتر در مورد خود جلسات روانکاوی را شروع کنند؛ پرسش هایی حول هویت یا جنسیت یا این حس که انگار چیزی به درستی پیش نمی رود از دیگر دلایل شروع جلسات است. شرط نخست جلسات تمایل به سخن گفتن و کاوش است.

با دنبال کردن دقیق مطالبی که شما به جلسات می‌آورید، می‌توانیم گره‌هایی را باز کنیم که مانع از تجربه یک زندگی کام‌روا و غنی‌تر هستند.

رواندرمانی انواع گوناگونی دارد. رویکردهای کوتاه مدت مانند درمان شناختی رفتاری عمدتا به دنبال از بین بردن علائم بالینی از طریق تمرین و توصیه هستند. اغلب ممکن است بعد از مدتی این علائم به شکل دیگری ظاهر شوند.

روانکاوی شکل اولیه درمان مبتنی بر سخن گفتن است و در سده اخیر دستخوش تحولاتی شده است. در این رویکرد، ما به زندگی شما به شکل دقیق تر می نگریم تا دلایل زیرین بروز مشکلات را کاوش کنیم. رویکرد لکانی مورد نظر من، بر شیوه خاصی که هر فرد از خود سخت میگوید تاکید دارد. این رویکرد یک فرایند تدریجی است که خود مراجع را قادر میسازد مسیرهای با دوام‌تری برای مدیریت مشکلات خود شکل دهد.

گرچه ممکن است احساس کنید بعد شروع جلسات باری از دوش شما برداشته می‌شود، بطور کلی کار تحلیل به زمان نیاز دارد. پایان مسیر نیز برای هر فرد متفاوت است و به فرایند بستگی دارد.

ویژگی‌های درمان، درمانگر و درمانجو

علاوه بر رعایت یکسری اصول کلی مانند وجود فضای امن و رعایت رازداری، مهم است که محوریت جلسات مراجع و نیازهای او باشد و تمرکز روی شما باشد. نیاز است اگر در سیر جلسات متوجه احساس و مشکلی در رابطه با فرایند و یا درمانگر میشوید فضایی وجود داشته باشد که بتوانید با خود درمانگر این موارد را مطرح کنید و در مورد آن گفتگو کنید.

اساسا این سوال مطرح نیست و دسته‌بندی رویکردهای رواندرمانی بر اساس شدت مشکل شیوه مناسبی نیست و بیشتر در نحوه نگاه به مشکل و تعریف آن تفاوت دارند؛ در رویکردهای شناختی رفتاری معتقدند فقط نشانه‌های مشکل یا اصطلاحا سمپتوم اهمیت دارد و با روش‌های مختلف روی آن تمرکز دارند، با این حال، در روانکاوی طبق تجربه معتقدند تمرکز و رهایی از سمپتوم به شکل سطحی مطلوب نیست چرا که بعد چند وقت به شیوه دیگری مشکل ما ظاهر می‌شود.

در نهایت مهم است روانکاوی حاصلی داشته باشد و با توجه به وقت، هزینه و انرژی که مراجع و درمانگر صرف می‌کنند نیاز است روانکاوی برای مراجع کمک‌کننده باشد. با این حال، ادبیات رایج متمرکز بر رشد و توسعه فردی قرابت چندانی با روانکاوی ندارد، چرا که این گفتمان بیش از اینکه مشابه روانکاوی هدفش تجربه یک زندگی کامروا توسط مراجع باشد، چارچوبی است همراستا با ایدئولوژی‌های غالب که بیشتر اضطراب و فشار برای شهروندان به همراه دارد.

روانکاوان و درمانگران این حوزه نیاز دارند به شکل فشرده و استاندارد تحت مدل پیشنهادی سه‌گانه مکس آیتینگون، از موسسان انستیتو روانکاوی برلین، شامل آموزش نظری، درمان شخصی و کار بالینی تحت نظارت سوپروایزر برای کار درمان آموزش ببینند و مهارت های لازم را کسب کنند. این روش درمان در مطالعات تجربی نیز مورد تایید قرار گرفته و در این بخش مطلبی برای مطالعه بیشتر در دسترس است.

بطور کلی علاوه بر اینکه موارد مطرح شده در پاسخ قبلی می‌تواند در ابتدای فرایند درمان توسط مراجع از درمانگر سوال شود می‌توان یکسری از موارد دیگر را نیز پیش از این مرحله مورد توجه قرار داد.

در ابتدا نیاز است توجه داشته باشیم روانکاوی و رواندرمانی در معنای کلی آن برای خود درمانگر نیز یک فرایند طولانی، زمانبر و تخصصی است. بنابراین یک متخصص نمیتواند به شکل همزمان تمامی رویکردهای درمانی را با یکدیگر انجام دهد و در همگی متخصص باشد چرا که این رویکردهای اساسا در تعریف مسئله تفاوت های بنیادینی با یکدیگر دارند. بعلاوه، اساسا ادبیات و عبارتی مانند درمانگر رابطه، طلاق، خیانت و از این قبیل موارد وجود ندارد. اینکه درمانگر در تمامی موضوعات تخصصی از قبیل فرزندپروری، رابطه، رویکردهای مختلف، نوجوانی و … سخن بگوید بیشتر جنبه تجاری دارد و مسئله هشدارامیزی است.

ویژگی‌های کلی مانند سن و جنسیت تاثیری چندانی در نتیجه درمان ندارند. ممکن است در آغاز فرایند ترجیح داشته باشیم همراه درمانگری با سن و جنسیت مشخصی فرایند را پیش ببریم و این مشکل خاصی ندارد. با این حال، اگر بعد شروع فرایند احساس کنیم بخاطر سن و یا جنسیت درمانگر مشکل ایجاد شده این خود بخشی از فرایند رواندرمانی است و مهم است با خود وی مطرح شود.

در همه موارد لزومی بر این نیست که درمانگر تجربه مشابهی با مراجع داشته باشید تا او را درک کند و در موارد بیشماری این مسئله می‌تواند ممکن نباشد. اینکه مراجع ترجیح دهد با درمانگری همزمان و به زبان مادری خود در فرایند درمان سخن بگوید مسئله دیگر و پراهمیتی است.

بطور کلی روانکاوی جنسی از بودن همراه فرد و بازاندیشیدن دوباره و بعضا به شیوه‌ای دیگر در مورد احساس‌ها، تجربیات و چالش‌های شخصی است و ممکن است هر فردی در هر بخشی از زندگی به آن نیاز داشته باشد.

شرایط برگزاری جلسات درمان با من

مسیر شروع دوره آموزشی و کار بالینی روانکاوی من بر اساس مدل سه گانه آیتینگون در انستیتو روانپزشکی تهران و موسسه سیاووشان بوده است. همچنین علاوه بر آموزش نظری، درمان شخصی خود را نیز با روانکاوان انجمن روان‌پژوهان فارسی زبان فرانسه بر اساس رویکرد لکانی پیش برده‌ام. بعلاوه، سال‌ها تحت سوپرویژن فردی و گروهی بوده‌ام. بمنظور فهم روانکاوی و مطالعه اثار فروید و لکان زبان آلمانی و فرانسه را آموختم تا درک بی‌واسطه‌تری از روانکاوی داشته باشم. بعنوان روانشناس بالینی نیز دارای پروانه تخصصی از سازمان نظام روانشناسی هستم.

از نظر تحصیلی، در دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه علوم پزشکی ایران در رشته روانشناسی بالینی تحصیل کرده ام؛ هم اکنون نیز بعنوان دانشجوی دکتری در دانشگاه اسکس روی پروژه دکتری خود با محوریت روانکاوی و جامعه پژوهش می‌کنم.

در کار بالینی به سنت فروید و لکان و مطالعه اثار انان به شکل انتقادی متمایل هستم. بطور کلی نیز، متاثر از جنبش انسانگرایانه و سنت فرانسوی رواندرمانی نهادی و همچنین مشتاق گسترش فهم درمانگران ورای اتاق درمان هستم.

جلسات بسته به نیاز و شرایط شما یک یا دو بار در هفته برگزار می‌شود و هر جلسه حدود ۴۰ دقیقه است. بیش از ساعت، مطلبی که مراجع بیان می‌کند اهمیت دارد و مشخص می‌کند چه زمانی یک جلسه پایان یابد.

در مجموع مهم است بین درآمد هر فرد و هزینه جلسات یک تناسب وجود داشته باشد؛ بازه پیشنهادی من برای هر جلسه ۴۰ تا ۶۰ پوند است که در جلسه نخست با شرایط و به انتخاب هر فرد هزینه تعیین می‌شود. برای دانشجویان، امکان پذیرش با هزینه کمتر را دارم.

بطور کلی، مهم است در روند جلسات به غیر از موارد ضروری وقفه ایجاد نشود؛ با این حال، در شرایط نیاز می‌توان تا ۲۴ ساعت قبل زمان برگزاری، آن جلسه را با اطلاع قبلی کنسل کرد.

جلساتی که یک روز (۲۴ ساعت) قبل از زمان جلسه کنسل نشوند، بطور کامل محاسبه می‌شوند.

در حال حاضر تنها امکان پذیرش مراجع به شکل آنلاین را دارم و جلسات به شکل تماس تصویری در گوگل میت، تیمز و واتسپ برگزار می‌شوند.

در شروع کار درمان با من، جلسات مقدماتی جهت ارزیابی برگزار می‌شود تا مناسب بودن این رویکرد برای هر فرد بررسی شود.

جهت رزرو جلسه ارزیابی می‌توانید از طریق مسیر‌های ارتباطی صفحه‌ی تماس اقدام بفرمایید.